Tweede Internationaal poëzietreffen brengt ode aan de weerbaarheid van mens en natuur

In 2021 stelde Stad Roeselare Edward Hoornaert aan als volwassen stadsdichter voor een periode van enkele jaren. In zijn opdracht als stadsdichter wordt Edward Hoornaert ondersteund door Obsidiaan, een literaire vereniging en dichterscollectief dat zowel het poëzienetwerk rond de stadsdichter verder uitbouwt als de stadsdichter begeleidt bij zijn creatief en artistiek project. De samenwerking vindt zijn bekroning in een jaarlijks netwerkmoment voor Nederlandstalige dichters in het Klein Seminarie. 

Op zondag 27 november nodigt de stadsdichter volgende internationale dichters uit: 

Laura Accerboni (ITA) / Geert Jan Beeckman (BE) / Rosa Berbel (SPA) / Maxime Coton (BE) / Moya De Feyter (BE) / Hamide Doğan (NL) / Christine Guinard (FRA) / Peter Holvoet-Hanssen (BE) / Tijl Nuyts (BE) / Paul Rigolle (BE) / Arnoud Rigter (NL) / Steven Van Der Heyden (BE) / Ann Van Dessel (BE) / Shari Van Goethem (BE) / Wim Vandeleene (BE) / Reinout Verbeke (BE) / Martje Wijers (NL). 

Publieksmoment 

De 18 dichters dragen hun gedicht ook voor tijdens het publieksmoment op zondag 27 november 2022 om 16.30 u. in de Augustijnenkerk van het Klein Seminarie, Zuidstraat 25, Roeselare. 

De presentatie is in handen van stadsdichter Edward Hoornaert en Benedikte Crombez, leerkracht Woord van STAP. Voor de muzikale toets zorgt de muziekband Meander. 

Door schepen van cultuur Mieke Vanbrussel krijgen de dichters een gouden Gezellepen overhandigd. 

Guido Gezelle inspireert 

Ze lieten zich allen inspireren door het gedicht ‘Buigen of bersten’ van Guido Gezelle. Lang voor het eerste ongelezen rapport van het IPCC verscheen en een boorkern in het pakijs van Antarctica wees op een dreigende klimaatcrisis, schreef Gezelle een pleidooi voor de weerstand en de veerkracht van bomen en mensen.  

In navolging van Gezelle bieden de dichters elk op hun manier weerstand aan de klimaatcrisis. Ze bezingen wat verloren dreigt te gaan, stellen kaalslag aan de kaak, schrijven recepten voor een beter leefmilieu voor, geven een stem aan het weerloze. Hun gedichten zijn een oproep tot buigzaamheid. Het tweede internationaal trefmoment Roes de luxe is een ode aan de weerbaarheid van mens en natuur.  

Verandering mag dan misschien wel bij elk van ons individueel beginnen, uiteindelijk primeert het collectief bewustzijn van de staat waarin Moeder Aarde zich bevindt. De aanwezigheid van de klimaatdichters op het internationaal trefmoment is in dat opzicht erg relevant. VN-topman Gutierrez schoot onlangs op de zoveelste klimaattop nog maar eens met scherp: "We zitten op de snelweg naar de klimaathel, met de voet op het gaspedaal.” Onheilspellende woorden die ons smeken om een nieuwe richting in te slaan.  

In deze roep om transformatie, dient poëzie zich aan als een creatief en inspirerend geluid dat nu eens de natuur lyrisch bezingt, dan weer de stem luidkeels verheft. In elk geval de schoonheid van taal inzet om de bewustwording die broodnodig is te versterken en klimaatmoeheid geen kans te geven. Om onszelf en onze kinderen een leefbare en kwaliteitsvolle toekomst toe te dichten.