Eerste overzichtstentoonstelling van Adelheid De Witte in haar geboortestad Roeselare

Op 12 oktober opent de eerste overzichtstentoonstelling van Adelheid De Witte (°1982, Roeselare, woont en werkt in Gent) in Ter Posterie in Roeselare, met als titel Flagada.  

De tentoonstelling presenteert niet enkel De Witte's kenmerkende schilderijen waarin ze fictieve landschappen of kronkelende mist oproept, maar ook een nieuwe neoninstallatie en sculpturen waarin ze terugkeert naar haar jeugd in Roeselare. 

De Witte staat bekend om haar abstracte, landschapsachtige scènes waarin ze voortdurend speelt met paradoxen van licht en donker, vrolijk en duister, abstract en figuratief, illusie en werkelijkheid, nostalgie en hedendaags. 

Nieuw is dat de kunstenaar steeds meer experimenteert met materiaal dat geen verf is. Opvallend zijn de voorwerpen die vrij letterlijk decorstukken zijn van haar jeugd. Adelheid De Witte groeide op in het bouwbedrijf van haar ouders in Roeselare dat bestaat sinds 1927 en van overgrootvader Alberic Van Eeckhout op grootvader Omer Van Eeckhout werd doorgegeven. “De oude weegbrug, de binnenkoer met machines, de tegeldisplays, de bascule. Het zijn allemaal elementen die voor mij ‘thuis’ zijn. Ik was bijvoorbeeld altijd gefascineerd door het moment waarop de weegbrug kenterde toen we zakjes zand afwogen.” Het zijn objecten zoals deze weegbrug waarvan De Witte de oorspronkelijke functionaliteit inruilt voor een spel met balans. In gekantelde positie verliest dit apparaat de mogelijkheid te wegen, maar het spanningsveld van de machine blijft intact.  

De titel van de tentoonstelling, ‘Flagada’, betekent zoveel als ‘bedwelmd’ of ‘gammel’. De Witte gebruikt de term niet als verwijzing naar iets dat uiteen valt, wel naar al wat zich op een kantelmoment bevindt. De tentoonstelling presenteert een zoektocht naar het punt waarop er iets te gebeuren staat, maar we weten nog niet wat. Willen we er wel achter komen? “Iets kan in een fractie van een seconde veranderen, ook in mijn werk. Ik bouw iets op en in een impuls breng ik iets aan dat alles in een seconde verandert.” 

Vervaagde kleuren, roest, patina – schakeringen die herinneren aan verweerde metalen, vormen een constante in haar werk. De Witte bewerkt oude lakens van haar grootmoeder met aards pigment, transformeert versleten speeltoestellen en gebruikt notitieboeken uit het bedrijfsarchief: “Op de vellen papier staan vaak nog aantekeningen van mijn vader, grootvader of overgrootvader. Elke pagina is daardoor uniek en iets dat ik maar één keer kan gebruiken”, legt ze uit. Het verweerde papier draagt bij aan het karakter van haar tekeningen, waarbij het proces van veroudering een rol speelt in de betekenis ervan. Het materiaal heeft een kwaliteit die moeilijk na te bootsen valt. Daarnaast heeft dit papier, dat niet zuurvrij is, invloed op hoe de tekening zelf veroudert. Ook hier staat de balans tussen vasthouden en loslaten onder spanning.